ศิลปะสมัยใหม่ (Modern Art)

ไม่ได้มีจุดกำเนิดในช่วงยุคสมัยไม่กี่ปีมานี้ แต่เริ่มต้นตั้งแต่ปีคริสต์ทศวรรษ 1860-1970 ที่เป็นช่วงยุคสมัยสำคัญทางประวัติศาสตร์

หมายถึงอุดมการณ์และอุดมคติในการสร้างสรรค์ของยุคสมัยนั้น จุดเริ่มต้นของโมเดิร์น อาร์ต

เริ่มตั้งแต่ยุคปฏิวัติของยุโรปที่มีการเปลี่ยนแปลงของการเมืองขนานใหญ่ และความอ่อนแรงของศิลปะในสมัยนั้น (academic art)

อย่างต่อเนื่องยิ่งโหมให้กระแสลัทธิศิลปะสมัยใหม่ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แนวทางด้านศิลปะแปลกใหม่หลายประเภท

.

“ลัทธิสมัยใหม่” นี้มีลักษณะสำคัญคือการแสดงทัศนคติที่ดีต่อทั้งอดีตและอนาคต คือศิลปินมีความคิดเห็นที่เป็นอิสระ

มีความเคารพต่อศิลปะในยุคอดีต ขณะเดียวกันก็เปิดรับคุณค่าของศิลปะที่สร้างสรรค์ใหม่อย่างเท่าเทียม

ความเปลี่ยนแปลงด้านอิสระของศิลปินมีส่วนสำคัญอย่างยิ่งยวด เพราะในอดีตงานศิลปะจะต้องทำความใจผู้ว่าจ้างที่ส่วนใหญ่เป็นขุนนาง ศาสนจักร รัฐ การเปลี่ยนแปลงเข้าสู่ระบบทุนนิยมกระตุ้นให้ศิลปินได้คิดทำสิ่งแปลกใหม่

ศิลปินเริ่มการสะท้อนภาพความเป็นอยู่ของสังคม แสดงมุมมองที่แตกต่าง

เมื่อเข้าสู่ศตวรรษที่ 19 แนวคิด“ศิลปะเพื่อศิลปะ” ก็แพร่หลายอย่างกว้างขวาง

และในศตวรรษที่ 20 ศิลปะก็ยิ่งมีความเป็นปัจเจกสูงขึ้น